HimalKhabar.com :: A Complete Nepali Political News Portal
कञ्चनजंघा जुहार
कञ्चनजंघा जुहार
हिमालखबर विशेष मोहन मैनाली 
कञ्चनजंघाबाट झण्डै २८ हजार फिट तल झरेर समुद्र पुग्ने अनि त्यहाँबाट उठेर ‘स्वर्गलाई छुने’ कञ्चनजंघाको शिरसम्म आउने पानीलाई हेरेर आफ्नो जीवनका उकाली–ओरालीलाई स्वीकार गर्ने तागत बटुल्न सक्छौं।
‘कञ्चनजंघा जुहार नेपालको गहनाहरूको उत्खनन गरेर एउटा प्लेटमा राखिदिएको उपहार हो’
‘कञ्चनजंघा जुहार नेपालको गहनाहरूको उत्खनन गरेर एउटा प्लेटमा राखिदिएको उपहार हो’
‘कञ्चनजंघा सेरोफेरोका पाँच जिल्लालाई उजिल्याउन चाहने नयाँ पुस्ता, जो जहाँसुकै बसेका होस्, उनीहरूले यो किताब पढ्नुपर्छ।’
चन्द्रागिरिबाट हेर्दा!
चन्द्रागिरिबाट हेर्दा!
चन्द्रागिरि बोल्थ्यो त मनमा खट्केको कुरा पक्कै व्यक्त गर्ने थियो- पृथ्वीनारायणको शालिकछेउ रणजितको शालिक किन नराखेको?
त्यो प्रजातन्त्र, यो लोकतन्त्र
त्यो प्रजातन्त्र, यो लोकतन्त्र नेपाल सरकारले १५ असोज २००८ को नेपाल गजेटमा 'अछूत कहलाइएका भाइहरूले पनि नेपाल राजभरका शिक्षालयहरूमा अरु जातहरूले सरह शिक्षा पाउने बन्दोबस्त' सहितको सूचना निकाल्यो। त्यसको आठ महीना अघि मुलुकमा प्रजातन्त्र नआउन्जेल ‘अछूत’ जातका मानिसलाई छुन समेत कानूनले रोक लगाएको थियो। उनीहरूलाई छोइछिटो नहाल्नेलाई दण्ड दिइन्थ्यो। 
रुन पनि नपाइने दिन!
रुन पनि नपाइने दिन! २०५९ सालको त्यो महोत्सवमा जोगीमाराका ज्यूँदाहरू वृत्तचित्र प्रदर्शनपछि सरकारले उप्रान्त यस्ता महोत्सवमा देखाइने फिल्म ‘सेन्सर’ गराउनुपर्ने उर्दी जारी गर्‍यो जुन ‘भूत’ लोकतान्त्रिक गणतन्त्रमा पनि भागेको छैन।
उर्दू गजलको काठमाडौं सफर!
उर्दू गजलको काठमाडौं सफर! हामीसँगको पहिलो भेटमा कौशरले एउटा एउटा पाना झिकेर त्यसमा लेखिएका गजल सुनाएका थिए। “लेख्यो, सुनायो, पछि हराउँछ, फेरि नयाँ लेख्यो,” उनले भनेका थिए। त्यसपछि हस्तले नेपालगञ्जका स्टेशनरी पसलमा पाइने सबैभन्दा राम्रो र ठूलो नोट बुक किनेर कौशरलाई दिएका थिए, अबदेखि आफ्ना शायरी यसैमा लेख्नु भनेर। त्यही नोट बुक पल्टाएर अर्काे शायरी गाए कौशरले। 
स्वादिला परदेशी निबन्धको भोक
स्वादिला परदेशी निबन्धको भोक 'पूर्णता हासिल गर्न कोशिशै नगर्नुभन्दा कोशिश गरेर असफल हुनु' अनुवादका लागि पनि त उत्तमै हुँदो हो!
केन्जिङ कति दूर ?
केन्जिङ कति दूर ? हर्षदीपले एउटा हिमाचली लोकगीत पनि गाएकी रहिछन्- 'माय नि मेरिए सिम्ले दि राहे चम्बा कितनि क दूर' बोलको। यही क्रममा थाहा पाएँ, यो गीत मोहित चौहान लगायतका भारतका धेरै उम्दा गायकले पनि गाइसकेका रहेछन्। लोकगायक शरण दासले यसलाई मौलिक स्वरूपमा मौलिक बाजाका साथ गाएका रहेछन्। हिमाचलका पुस्तौं पुस्ताका लोकसर्जकले यो गीतको शब्दलाई मिहिन तरिकाले कुँदेका रहेछन्, मीठो भाकामा ढालेका रहेछन्।
‘एक गाउँ, एक भैरव दाइ’
‘एक गाउँ, एक भैरव दाइ’ नेपालका सबै गाउँमा मानिस छँदैछन्, मिहिनेत गर्ने पाखुरा छँदैछन्। जमिन, पानी, बोटविरुवा, हावा, घामजस्ता प्राकृतिक साधन धेरथोर मात्रामा छँदैछन्। मात्र उत्प्रेरकको मात्र खाँचो छ। सबै गाउँमा एक एक जना भैरव दाइ पुर्‍याउन सके आधारभूत आवश्यकता पूरा हुनेरहेछ।